رژيم ايران و اپوزيسيون، براي دور بعدي[نبرد] آماده ميشوند

تايم 14/10/1388
بهقلم رابين رايت - رژيمِ بتازگي ميليتاريزه شدهي ايران كه با آشوب فزاينده داخلي مواجه است بنظر ميرسد مدلش شبيه تيانانمن(Tiananmen) شده است تا بقاي خودش را حفظ كند. تئوكراسيِ ايران طي هفته گذشته نشان داده كه بطور فوقالعادهيي از قدرتهاي نظامي و قضايي عليه رهبران اپوزيسيون، ناراضيان و اعتراض كنندگان خياباني و حتي هواداران خاتمه آشوب فزاينده [فعلي] استفاده خواهد كرد.
عاجلترين هدف اين رژيم اينست كه؛ نگذارد فعالانِ اپوزيسيون، اخراج شاه در 1979 را به يك ضدانقلاب عليه جانشينان شاه تبديل كنند.
اما مدل چينيِ استفاده تمامعيار از قهر عليه يك جنبش اپوزيسيونِ نوپا همانگونه كه در ميدان تيانانمن در 1989 استفاده شد ممكنست چندان در جمهوري اسلامي 2010 مؤثر واقع نشود. اين دو كشور بهلحاظ نظام كشوري و ساختار اجتماعي بيش از اينكه با هم مشابهتي داشته باشند با هم تفاوت دارند. با اينوجود اين رژيم بنظر ميرسد مصمم باشد تا تاكتيكهايي كه بطور معمول، براي مقابله با تهديد خارجي بكار برده ميشود را آماده استفاده داشته باشد.
در 28 دسامبر نيروهاي امنيتي براي اولينبار بطور مستقيم به سمت جمعيتِ اعتراض كننده شليك كردند و اين در حالي بود كه اعتراض كنندگان مراسم شيعي عاشورا را به بزرگترين تظاهرات سراسري بعد از ناآرامي انتخابات 12 ژوئن تبديل كردند.
از آنزمان صدها نفر از فعالان، دانشجويان، روشنفكران و خويشاوندان مقامات ارشد اپوزيسيون بازداشت شدهاند.
مقامات قضايي و اعضاي مجلس حالا براي تعقيب رهبران اپوزيسيون فراخوان دادهاند تا بخاطر جنايت عليه كشور ازجمله بخاطر خيانت، مورد تعقيب قرار گيرند.
در 30 دسامبر، شركت كنندگان در يك تجمع كه دولت، آن را برگزار كرده بود شعارهايي براي كشتن ميرحسين موسوي و مهدي كروبي سر دادند… دولت به كارمندان ادارات يك روز مرخصي داد تا در اين تجمع شركت كنند و هزاران نفر را با اتوبوس به اين واقعه در تهران رساند.
بنا به گزارش وبسايتهاي اپوزيسيون، اين رژيم اخيراً تحويل زرهپوشهاي ضدشورش جديدي را از چين تحويل گرفته است كه مجهز به آبپاشهاي فشار قوي هستند كه ميتواند آب را با فشار بالا بپاشد، گاز اشكآور شليك كند و مواد تحريكآميز شيميايي عليه جمعيت بكار ببرد.
جنبش دموكراسي چين در 1989 با قيام فعلي ايران مشابهتهايي داشته است. آنها هر دو توسط جنبشهاي مردمي با نيروي محرك جوانان شروع شده و خواهان تغيير هستند و توسط اتحاد ضعيفي از جناحهاي متفرق ايجاد شده كه فاقد يك رهبري قوي ميباشند. در هر دو حالت هم، خواستهاي اعتراض كنندگان، با سركوب توسط رژيم، افزايش پيدا كرده است.
اما اختلافاتي بين اين دو وجود دارند كه ممكنست به نتايج متفاوتي منجر شوند. در ايران كاتاليزور قيام اين اتهام به مقامات بود كه نتيجه يك انتخابات را به سرقت بردند. انتخاباتي كه اپوزيسيون معتقد است برنده اين انتخابات بود. …
چين توانست از ماكزيمم قهر و خيلي سريع استفاده كند و به اين ترتيب چالش مربوطه با طي هفت هفته مهار كرد. اما رژيم ايران بعد از هفت ماه اكنون نيروي محرك خود را از دست داده است و تظاهرات در اواخر ماه گذشته به بيش از ده شهر اصلي گسترش يافت.
چين مطبوعات خارجي را منع كرده و بشدت رسانههاي دولتي را كنترل ميكند. اما ايران نتوانسته است گزارشاتي كه شاهدان عيني و خبرنگاران شهروند به اينترنت، فيسبوك و توئيتر ميرسانند جلوگيري كند. بزرگترين تفاوت، اما ممكنست اين باشد كه ايران تاريخاً دمكراتيكتر از چين بوده است. درحاليكه در چين چند قرن است كه شركت مردم در امور سياسي محدود شده است.
ايرانيها از سالهاي 1905 تا 1911 كه انقلاب مشروطه بوده نقش فزايندهيي در امور سياسي ايفا كردهاند، ايران كشوري در آسياست كه اولين پارلمان در آن تشكيل شده است، و ايران كشوريست كه در آن چه در نظام سلطنتي و چه تئوكراسي مردم چند دهه در انتخابات شركت كردهاند.
علاوه براين، چين مدتها يك جامعه بسته بوده درحاليكه جمعيت ايندو-اروپاييِ ايران مدت زيادي در معرض دريافت ايدهها و تحصيلات غربي بودهاند.
در عوض، اپوزيسيون ايران اميدوار است بجاي تيانانمن بتواند واقعه سقوط ديوار برلين و سقوط رژيمهاي كمونيستي را تكرار كند
بهرغم افزايش تهديدهاي اين رژيم، رهبران اپوزيسيون به مخالفت خود با اين رژيم ادامه دادهاند.
موسوي در هفته گذشته هشدار داد كه سركوب توسط دولت موفق نخواهد شد. موسوي طي اطلاعيهيي در وبسايت خود اعلام كرد كه من آشكار ميگويم كه دستور براي اعدام، كشتن يا حبس كردن كروبي و موسوي مشكل را حل نخواهد كرد.
خواهرزاده موسوي در ميان كساني بود كه طي اعتراضات عاشورا كشته شد. بنظر ميرسد كه قيام ايران بعد از فوت روحاني ناراضي آيتالله العظمي حسينعلي منتظري و اعتراضات عاشورا يك هفته بعد از آن؛ وارد فاز جديدي شده باشد.
جنبشِ موسوم به سبز ثابت كرده است كه در عزم خود جزم و مقاوم است و بنظر ميرسد كه حمايت وسيعتري از بخشهاي سنتي و مذهبي جامعه كه زماني به رژيم وفادار بودند كسب كرده است.
آزمايش بعدي براي هر دو طرف مناسبت 11روزه باصطلاح فجر انقلاب 1979 ميباشد كه در اول فوريه شروع ميشود كه در آن رهبر انقلابي ايران آيتا… روحا… خميني بعد از 14 سال تبعيد وارد ايران شد.
جشنهاي عمومي و مهمترين تعطيلي سياسي سال در سالگرد سقوط دولتي كه توسط سلطنت برپا شده بود به پايان ميرسد. با سقوط اين دولت[در 1979]، راه براي ايجاد تنها تئوكراسي مدرن جهان باز شد.